Otvaranje izložbe Kristine Pirković
U četvrtak, 16. maja 2019. godine, u 20 časova u Modernoj galeriji „Jovo Ivanović“ (JU Muzeji i galerije Budve) biće upriličeno otvaranje izložbe Kristina Pirković.
Izložbu će otvoriti Milović Milica, umjetnica iz Podgorice, koja će nastupiti i u muzičkom dijelu programa.
Kustoskinja isložbe je mr Senka Subotić.
Kristina Pirković je rođena 1991. godine.
Diplomirala je 2014. godine na Filološko - umjetničkom fakultetu u Kragujevcu, na odsjeku za primenjenu i likovnu umjetnost, smjer zidno slikarstvo, u klasi redovnog profesora Željka Đurovića.
Master studije završila 2015. godine na istoimenom fakultetu, smjer zidno slikarstvo, pod mentorstvom profesora Željka Đurovića i komentorstvom docenta Jelene Šalinić Terzić.
Član je ULUS-a od 2018. godine.
Ovo će biti 12 po redu samostalna izložba, a učestvovala je i na više kolektivnih izložbi u Srbiji kao i van granica.
Veoma zapažena je bila i na Hercegnovskom zimskom salonu u februaru ove godine, kao i u okviru izložbe „Tragom mediale”, održanoj u Modernoj galeriji u Budvi u julu 2018. godine.
Ovo je njena prva samostalna izložba u Crnoj Gori.
Na izložbi će biti predstavljeno 20 radova rađenih u kombinovanoj tehnici na papiru i platnu.
Radovi pripadaju serijama koje nose nazive: „Lament nad Uzvišenim“, „Pad čoveka“ i „O Zapovestima i padu“.
U nastavku donosimo dio teksta iz kataloga koji potpisuje kustoskinja izložbe mr Senka Subotić: „Posmatrati slike Kristine Pirković može se opisati kao ronjenje u neistraženim vodama tajanstvenih dubina, poput nečega što se reflektuje kao umjetnički izraz uzvišenosti u nekom nestvarnom imaginarnom tonu sablasne svečanosti.
Kao sam čovjek, i život je tajna, a tako i svemir, i sve što nas okružuje.
Čovjekova egzistencija u prirodi je borba dobra i zla, dok se tijelo i duša mijenjaju tokom života.
Od svog rođenja, čovjek prihvata svijet kao nešto što treba istražiti, kao Svijet u kojem postoji duša, a ta duša je dio Svemira.
Kristinini likovi su dio tog Svemira.
Oni žive u nekoliko dimenzija istovremeno i kao bebe, odrasli, ali i kao izobličena bića.
Ta fantastična bića izviru na njenim platnima kao što su u vrijeme kada su ljudi vjerovali u tajanstvenu moć prirode izvirala iz ljudske mašte, kad su ljudi drhtali pred prirodnim silama i vjerovali u postojanje demona i reinkarnacije čovjeka u životinju.
Kristinini likovi i njihova izobličena lica postavljeni su u nekom svijetu čuda i fantazije u često zastrašujućim prizorima od kojih se ledi krv u žilama, ali istovremeno u sebi nose neku toplinu koja izvire iz napaćenih lica i očiju koje mole za spas.”
